Kedeng Kedeng...

Kilometers spoor schoten onder ons door...

Het was een flinke trip, maar vanmorgen rond kwart over 5 kwamen we na een trip van 17 uur aan in ons hotel in Hanoi. Gelukkig kon onze taxi chauffeur de nachtwaker wakker krijgen want ik kreeg al visioenen van zwervers die met hun hele hebben en houden voor de deur van het hotel moesten wachten!

Voor het zover was moesten we natuurlijk eerst nog de trein in zien te komen, een avontuur op zich!
Om te beginnen is heel Vietnam in verband met het Chinese nieuwjaar non-actief. Zo ook in ons hotel, waar amper nog gasten waren. Ontbijt, wat normaal een buffet is, was deze keer a-la-carte waarbij ze het volgens mij bij een ander tentje gehaald hebben.
Daarna ingepakt, vroeg geluncht want om 12 uur wilden we van de kamer af zijn.
Een kwartiertje later kwam onze (vaste) chauffeur ons ophalen en veel te vroeg stonden we op het station. Daar viel niet zo heel veel te beleven dus we waren wel blij toen we eindelijk het perron opmochten. Niet dat we wisten welk perron, maar zo af en toe is het wel handig om de meute te volgen...

De trein was, volgens NS-traditie, flink te laat. Nou is dat hier wel te verklaren: de trein was die ochtend helemaal uit HCMC vertrokken en bij ieder station moet redelijk lang gewacht worden omdat veel mensen een flinke bagage hebben. Maar, ook in de geest van de NS, we hadden geen idee hoe laat de trein zou komen...
Uiteindelijk was de trein er en moesten we, tot onze verbazing, onze bagage in de coupe houden in plaats van in een aparte bagage coupe o.i.d. En dat was best wel handig want in de coupe waren 2 stopcontacten aanwezig, handig voor mijn telefoon (die het anders niet zo lang meer houdt...) en de computer. De laders daarvan zaten niet in de handbagage maar in de grote bagage.
Want halverwege werd het toch wel fijn om te kinderen te vermaken met een filmpje...

We zaten in een 4-persoons coupe met stapelbedden, compleet met dekbed en kussen. Erg gezellig, alleen was het lastig om Mathijs uit te leggen dat hij niet bovenin mocht slapen. De bedden waren overigens prima te doen, voor de kinderen... Voor mij waren ze ronduit te klein. Maar alles beter dan de zit-wagon naast ons. Ook die mensen mochten de hele nacht door...

De rit zelf was wat onstuimig. De trein moest regelmatig stoppen want er liggen veel stations tussen Hue en Hanoi. Daarbij hebben we ook nog een uur ergens stilgestaan, waarschijnlijk met pech. Maar daar moesten we naar raden...

Ondanks alle vertraging kwamen we precies op tijd, om kwart voor 5 in de ochtend, aan in Hanoi. We werden ook pas gewekt toen we al op het station waren. Dus toen konden we nog in alle haast, in het schaarse licht, alles inpakken, kinderen wakker maken en naar buiten. En binnen een kwartier gingen de lichten in de trein ook alweer uit, dus het is maar te hopen dat we nu alles hebben...
Ach, we mogen blij zijn dat Hanoi het eindpunt van de trein was want anders hadden we nu in Sapa of nog verder weg gezeten...

Onze taxi stond ons weer braaf op te wachten en reed ons vlot naar het hotel. Daarbij echt alle, maar dan ook alle stoplichten negerend! Dus toen we een keer door groen reden en er een auto van rechts kwam was onze chauffeur danook verstandig en ging op de rem staan... :-)

In het hotel konden we meteen inchecken en nog een paar uurtjes slaap pakken voordat we konden ontbijten.
Het hotel, Hanoi Paradise Hotel, is eenvoudig maar het sanitair is goed en het is er schoon. Zwembad is er wel, maar ook simpel en tot nu toe steeds gesloten. Straks maar eens vragen of het open kan...


Meer over Hanoi, het weer hier :-( en het Nieuwjaar (Tet) in de volgende blog...