200 kilometer in twee dagen

We zijn ondertussen twee dagen en 'maar liefst' 200 kilometer verder. En over die 200 kilometer hebben we in totaal zo'n tien uur gereden...

Gisteren vertrokken we om half acht, het hotel in Chitwan gaf ons een lift naar de bus. Deze vertrok even na acht uur en het eerste uur hebben we alleen maar locals staan inladen in de directe omgeving. Eenmaal op weg reed het in het begin lekker door, maar op een gegeven moment kwamen we weer bij een heel stuk slechte weg, dit deel hadden we ook al op de heenweg.
Inhalen is hier niet alleen lastig, maar ook gevaarlijk. Uiteindelijk kwamen we weer op de highway tussen Pokhara en Kathmandu. Hier begon het, voor de eerste keer sinds maanden, te regenen. We waren maar wat blij dat we toen niet op dat enge stuk zaten...
Het laatste deel, vlak voor Kathmandu gaat steil omhoog en ook hier is inhalen best eng. Er rijden vrachtwagens omhoog met een snelheid van minder dan tien kilometer per uur, dat houdt de boel nogal op... :-(

Eenmaal boven reed het even wat sneller maar toen reden we Kathmandu binnen en ging alles weer met een slakkengang. Vooral toen de locals weer uitstapten, uiteraard allemaal op een andere plek. :-)
Na zo'n zeven uur in de bus, een uur langer dan verwacht, stapten we uit. We waren er nog niet want we moesten nog door naar Bakhtapur. Dus meteen een taxi-meneer aangesproken en een prijs afgesproken. Er was nog een andere chauffeur die vond dat hij meer recht had op dit ritje... Het werd bijna ruzie tussen de twee heren waarbij de man die wij niet gekozen hadden onze tassen bijna uit onze handen trok... Dat was niet echt prettig. Voor ons was het helder: deal is deal dus als ik met de ene chauffeur iets afspreek dan is dat bindend.

De taxi reed ons in een kleine drie kwartier naar Bakhtapur. Uiteraard weer een groot deel door Kathmandu. De 'binnenstad' van Bakhtapur bestaat uit heel veel kleine, en dan bedoel ik kleine, zeer kleine straatjes. Had ik al gezegd dat ze klein zijn? En heel veel? Na bijna een half uur zoeken en wel vijf keer vragen vond hij eindelijk ons hotel. Na ongeveer negen uur onderweg waren we geradbraakt...
Het hotel, Tulaja Boutique, is eenvoudig en klein maar de kamer was verrassend groot. Helaas werkte de douchekop niet, maar we hadden wel warm water dat we over ons heen konden sprenkelen. Oh ja, uiteraard geen elektriciteit, maar dat is meer regel dan uitzondering.
Nog even een rondje gelopen, hapje gegeten en toen vroeg naar bed...

We dachten dat bij een simpel hotel ook wel een simpel ontbijt zou horen. Nou, niks is minder waar. We kregen eerst, als extraatje, een Nepalese omelet. Extra gekruid en erg lekker. Naast de gewone tost met omelet kregen we nog yoghurt, vruchtensap, koffie en thee, gewone toast, fruit en als klap op de vuurpijl, omdat Jasper niet zo goed at, frietjes... :-)

Bakhtapur is een oude stad met heel veel tempels. Helaas hebben veel van deze tempels de aardbeving slecht doorstaan. We hebben voor onze vakantie meerdere fotoalbums mogen inzien van mensen die hier ook geweest zijn, en helaas moet ik concluderen : 'Gelukkig hebben we de foto's nog. :-('
Desondanks is het nog steeds een mooie stad om te zien. Er staat nog heel veel wel netjes overeind en dat is meer dan de moeite waard! Omdat we vroeg waren, liepen en nog niet zo veel toeristen rond want veel toeristen doen dit als een dsgtrip vanuit Kathmandu.

Nieuw hoogtepunt in de categorie 'locals die met onze kinderen op de foto willen': twee bewakers, in (militair) uniform, die persé een foto wilden. Konden we ze niet ontzeggen. ;-)
Oh ja, op de vraag of het twins zijn zeggen we tegenwoordig 'Yes. Age 6 and 8...'
Verder heeft Mathijs weer radslagen lopen showen op het plein, samen met een Nederlands meisje dat ook op turnen zit. Wederom veel bewondering. Hebben toen maar gezegd dat hij Nederlands kampioen is. :-)

Nog even souvenirs geshopt, geluncht en toen een taxi naar Nagarkot geregeld (uurtje rijden, de bergen in). Hier zitten we nu in een (te) duur hotel (Club Himalaya), zonder warm water, groot deel van de dag geen elektriciteit, maar gelukkig wel wifi. En een zwembad.
En, als het meezit, morgenvroeg uitzicht op, inderdaad, de Himalaya...