Weeshuis

Het is gelukt: na een aantal vruchteloze pogingen zijn we van onze knuffels, autootjes en tandenborstels af.

Aangezien het in de dorpjes niet wilde lukken en de kinderen hier in Hoi An al verwend genoeg zijn, zijn we maar eens gaan googelen op weeshuis. En ja hoor, midden in Hoi An, op een kwartiertje fietsen van het hotel, ligt een weeshuis waar toeristen in de ochtend op bezoek kunnen komen. Van onze kant was het even wennen toen we binnenkwamen, maar al gauw was het ijs gebroken en stonden de kinderen cadeautjes uit te delen. De kinderen in het weeshuis waren er erg blij mee en gingen gelijk ermee spelen. Mathijs vond het leuk, maar Jasper vond het vooral nog wel spannend tussen al die kindjes.
Het liet ons ook zien hoe wij het getroffen hebben. Om een voorbeeld te geven: niet alle kinderen die er wonen zijn wees (wat natuurlijk al triest genoeg is!) maar er zijn ook kindjes bij, vaak gehandicapt, die door de moeder direct na de geboorte zijn achtergelaten.
Hoe vreselijk dat ook klinkt, tot op bepaalde hoogte is dat wel te begrijpen want gezonde kinderen helpen mee geld te verdienen, terwijl deze kinderen geld en tijd kosten. Toch ben ik blij dat wij in Nederland deze keuzes niet hoeven maken!

Op het einde hebben Mathijs en Jasper nog even in het speeltuintje bij het weeshuis gespeeld. Er komen natuurlijk vaker toeristen daar, maar er komen niet zo vaak kinderen van hun eigen leeftijd dus voor de kinderen daar was het ook een leuke ervaring.

Na het weeshuis zijn we weer een stuk gaan fietsen, zonder echt doel. Enige waar we op gelet hebben is dat we de grote wegen vermeden en daardoor kwamen we opeens midden in een rijst veld uit. Het modderpad waar we ondertussen op zaten liep dood, maar we hebben er nog wel een paar leuke foto's kunnen maken.

Eén van de redenen om de grote wegen te vermijden hier zijn de vele scooters, brommers en motoren. Het zijn er veul en ze rijden hard! Volgens mij zijn ze erg makkelijk te bedienen want ze hebben maar 2 knoppen: gas en toeter. Bij voorkeur tegelijk te gebruiken...
In Hoi An loopt langs de rivier een markt. Leuk voor souvenirs, een t-shirt of eten. Echter, het is er erg smal waardoor het met de buggy al vaak een hele toer is om er doorheen te komen. Echter, er rijden dus ook nog soms van die scooters doorheen...
Oh ja, de scooters hebben nog een derde knop voor 's avonds: groot licht... Soms heet het anders, namelijk fel licht en de modernste types hebben het nieuwste snufje: totaal verblindend.

's Middags niet veel meer gedaan, behalve zwemmen (leuk zwembad!) en souvenirs gekocht. Wat trouwens opvalt is dat Mathijs goed loopt! We hebben 1 buggy en de rugdrager bij ons, maar Mathijs loopt het meeste gewoon. Best wel knap want we zitten toch een stukje van het centrum af hier. De rugdrager gebruiken we amper, ik geloof niet dat we hem na Angkor Wat nog gebruikt hebben. En als het moet kunnen Mathijs en Jasper ook wel samen in de buggy maar dat is niet zo vaak nodig.

Morgen met de auto naar Hué, waar we (geloof) ik bij aankomst gelijk een stadstour krijgen.