Zadelpijn

Ja, je leest het goed: we hebben zadelpijn, wat een andere manier is om te vertellen dat we nu eindelijk gefietst hebben. Voor Jasper was het ontiegelijk spannend en in het begin wilde hij absoluut niet, maar toen we eenmaal onderweg waren vond hij het prima.

Voor zo'n 3 Euro kunnen we hier 2 fietsen huren, inclusief fietsstoeltje, voor een hele dag. Da's niet veel geld en we hebben danook direct bij de eerste verhuurder (er zitten hier tientallen) de fietsen gehuurd. De stoeltjes halen hier nog steeds het Kema-keurmerk niet en ik denk dat ze Radar en Kassa hier ook wel vrezen, maar ze zijn echt stukken beter dan de stoeltjes in het hotel in Cambodja. Daarbij hebben we besloten om de voetjes van de kinderen met een reep verband (dat was het beste wat we voorhanden hadden...) vast te binden. Voor de goede orde: het was geen knelverband... ;-)

Over verband gesproken: de voet van Jasper is zo goed als genezen. Het heeft nog wel een paar dagen geduurd, maar nu is hij van de pleisters en van de medicijnen af...

We zijn richting een pottenbakkersdorp gefietst, op een paar kilometer van Hoi An. Eerst over de grote weg, maar later zijn we kleine weggetjes ingefietst en dat is werkelijk 10 keer leuker! Je rijdt dan door dorpjes waar veel minder toeristen komen dan normaal.

Ook probeerden we onze verzameling knuffels en autootjes te slijten aan de lokale jeugd, maar in het dorp waar wij zaten zijn ze tamelijk verwend en ze hoefden ze gewoon niet! Zo komen we nooit van onze extra bagage af... Morgen gaan we weer fietsen en dan nog maar eens proberen.

Het pottenbakkersdorpje hebben we nooit bereikt: op het laatst moesten we met een bootje en we wilden de fietsen niet achterlaten. Is ook niet erg, want dat beetje wat we gezien hebben is zo toeristisch dat we niet het gevoel hebben iets gemist te hebben.

Mathijs zit momenteel heel lekker in zijn vel. Dat merk je niet alleen aan zijn humeur en zijn 'grapjes', maar ook aan zijn eten en drinken.
Jasper daarentegen heeft het wat moeilijker. Hij is wat vaker (maar zeker niet altijd!) chagerijnig. Komt grotendeels door de vermoeidheid want het middagslaapje wil niet altijd lukken. We zitten toch vaak samen op dezelfde kamer en Jasper slaapt erg licht. Vanmiddag zijn we met zijn 3-en gaan zwemmen terwijl Jasper een paar uur geslapen heeft en dat is direct te merken want nu zit hij vrolijk frietjes te eten. Het is dus niet altijd drama!
Wel vervelend is dat Jasper nu slecht drinkt. We moeten soms smeken om zijn glas leeg te krijgen... Nadat we uitgelegd hebben dat door te weinig te drinken je misschien wel naar de dokter moet gaat het wel wat beter.

Nu we zelf gefietst hebben valt het des te meer op dat het verkeer hier anders is dan in Cambodja. Hield in Cambodja iedereen rekening met elkaar, hier geldt het recht van de sterkste en dat is per definitie het grootste voertuig. Eerst auto's en bussen, dan motors en scooters en dan pas fietsen en voetgangers. We waren nog geen uur in Vietnam toen we van het vliegveld naar het hotel reden en een aanrijding zagen tussen een cyclo (een fiets met 3 wielen, met tussen de voorwielen een stoel om mensen te vervoeren) en nog wat andere voertuigen. Wiel van de cyclo helemaal verbogen en de passagier dizzy, maar zo te zien in orde. Wij waren overigens niet bij de aanrijding betrokken.

Tot slot nog iets over het weer: ja, wij hebben ook regen gehad... :-) Gisteren viel een aardig buitje en we zagen de spreekwoordelijke bui voor vandaag al hangen maar gelukkig was het vandaag weer ouderwets 30 graden en een heldere lucht. Grappig om te zien is dat binnen 10 minuten nadat het begon te regenen de straatverkopers kun koopwaar aangepast hebben naar poncho's...