op safari!

Eergisteren zijn we aangekomen in Uda Walawe, vlak bij het nationale park.
De rit ernaartoe was erg bijzonder... Onderweg zette onze chauffeur opeens een tv aan in de auto. En niet voor ons, nee, deze held ging al rijdende tv kijken! Toch maar snel iets van gezegd en gelukkig zette hij de tv daarna uit.
Sjoerd en Anja haalden ons nog in onderweg. Dit hebben we helaas gemist, maar dat komt natuurlijk door hun manier van communiceren: de claxon. Aangezien iedereen dat doet valt het niet echt op. ;-)

Ons hotel, Kalu's Hideaway, heeft meer luxe dan we tot nu toe gewend zijn. Mooi zwembad, mooi sanitair, goede airco. Ook wel een paar minpuntjes, het grootste minpunt is toch wel dat we al 3 dagen onafgebroken luisteren naar pianomuziek van Richard Clayderman. Of zoiets... Een stuk of 10 liedjes maar, met onder andere 'Waarheen waarvoor' en 'Tears in Heaven' van Eric Clapton. Nu nog 'Met de neus omhoeg' van Rowwen Hèze en de begrafenis top-3 is compleet. :-)

Het resort ligt behoorlijk afgelegen en er staan hier geen tuk-tuks te wachten, zodat het lastig is om ergens naar toe te gaan.
Toch zijn we gisteren gaan wandelen met als doel een dorpje dichtbij. Onderweg liggen heel veel huisjes en de kinderen hebben ballonnen uitgedeeld. Toen we aankwamen bij het 'dorp' bleek er niks te zijn, alleen een kruising met een soort busstation en weer veel tuk-tuks. Hiermee zijn we doorgereden naar het volgende dorp. Weer vrijwel geen toeristen te zien. Wel een lekker ijsje gegeten, wat kouds gedronken en wat koekjes gekocht.

's Middags zijn we weer op safari gegaan. In tegenstelling tot de eerste safari in de buurt van Habarana was deze veel afwisselender. We zagen onder andere veel waterbuffels, aapjes, een paar olifanten, krokodillen (maar niet zo'n grote als op de bootsafari...), ijsvogels, een kameleon, pauwen (eentje liet zelfs zijn verentooi zien; zelfs de gids nam er foto's van!) en ooievaars.

Er loopt hier veel personeel rond. Te veel, want ze lopen mekaar meestal in de weg. Het grootste deel is 'trainee', een soort stagiaire. Nou, ze moeten inderdaad nog veel leren. ;-)
Wat ook opvalt hier: alle kinderen tot 12 jaar worden hier 'babies' genoemd. Ook onze kinderen dus, tot hun grote frustratie. :-)

Maar het meest schokkende van dit land is toch wel het volgende... In het hele land nog steeds geen enkel spoor gezien van Heineken!
Het lokale bier heet Lion en komt in flessen van 600 ml. Prima te drinken, mits goed gekoeld. En dat is gelukkig meestal het geval...